Na een korte en rustige stageochtend, vertrok ik met de bus richting de voormalige Maltese hoofdstad Mdina. Een klein stadje, gelegen op een heuvel en geheel ommuurd. Met een mooie stadspoort en een brug heb je het idee dat je over een ophaalbrug een kasteel binnenloopt. Deze stad is de enige plek op Malta waar een toeristentreintje rondrijdt, waar ik de middag dus ook mee begon. De laatste trein zou om vier uur vertrekken maar om drie minuten voor vier was ik de enige die stond te wachten. De trein zou pas gaan rijden bij minimaam vier toeristen. Om één minuut voor vier kwamen er gelukkig nog een paar Nederlanders die ook mee wilden, Dus saved by the bell, aangezien de toeristen kwamen toen de bestuurder de toeter van de trein geluid liet maken. Het was een leuk ritje door Mdina, Mtarfa en Rabat (de voorsteden van Mdina). Helaas kon de trein niet in de binnenstad komen dus daar ben ik op eigen houtje nog even naartoe gegaan. Als een echte toerist begon ik mijn wandeling bij het VVV. De eerste bezienswaardigheid was (natuurlijk) een kerk. Van binnen erg mooi en voor de kunstkenners: het is een gebouw uit de tijd van de barok. Op het grote plein voor de kerk staat een typische rode telefooncel, uit de tijd van de Engelse overheersing.
Toen ik mijn wandeling vervolgde, liep ik langs de stadsmuur waar je via een verhoogde straat overheen kon kijken. Dat levert een prachtig vergezicht op over het Maltese platteland. Nu begreep ik ook waarom deze plek zo'n belangrijke rol speelde in de oorlogen: je kan heel ver kijken en verscholen achter de stadsmuur ziet niemand je. De huizen in de stad waren erg oud en veelal hadden ze mooi gedecoreerde gevels. Echt een gezellig oud stadje, een beetje vergelijkbaar met Hattem.

Toen ik de stad wel gezien had, stak ik de straat over en liep ik meteen Rabat binnen. Het enige aan deze stad wat mooi was, vond ik de kathedraal. Voor de rest waren er geen oude gebouwen en viel er niet veel te zien.
Omdat het al zes uur was, liep ik weer terug naar Mdina, waar op dat moment het Internationale Food Festival werd gehouden. Er stonden allerlei tafels waar eten werd bereidt uit diverse landen en windstreken en waar je voor een klein bedrag een lekkere maaltijd kon krijgen. De geur van verse paëlla en de pittige kruidenlucht van de Chinese tafels, zorgde wel voor veel eetlust bij iedereen. Er was ook een tafel waar allerlei Maltese gerechten werden bereid en voor zeven euro kreeg je een bord vol met delicatessen. Dat besloot ik te proberen, het was lekker maar wel heel aparte combinaties van ingrediënten.
Het had veel weg van de Marokkaanse keuken met een Frans en Italiaans tintje, zoals de vele olijven en het brood met tomatenpesto.

Nadat ik volgegeten was, nam ik de bus weer terug naar mijn kamer. Omdat ik blijkbaar aan de verkeerde kant van de weg stond en er meerdere bussen reden met dezelfde nummers en verschillende bestemmingen, was ik iets later dan gepland weer thuis. Ook besloot de buschauffeur dat hij geen zin had om bij mijn halte te stoppen waardoor ik dus weer moest wachten op de bus terug. Maar ach, zo gaat het Meditteraanse leven nou eenmaal, niemand maakt zich druk.

Zondag heb ik mijn plannen iets veranderd, aangezien ik gepland had om naar het strand te gaan, maar het was buiten erg bewolkt. Daarom besloot ik naar de westkust af te reizen, wat bekend staat om de ruige klifkusten en de grotten. Vanwege een filmopname was de weg gedeeltelijk afgesloten en moest ik het laatste stuk klimmen. Langs de filmset zag ik dat iedereen zeer druk bezig was met koffiedrinken.
Ondertussen kwam de zon wel tevoorschijn en werd het toch erg warm. Na een korte klim werd mijn inspanning beloond: een prachtig panoramisch uitzicht over de Middellandse zee. Het water was prachtig blauw en in alle rust kon je er heerlijk van de zon en het uitzicht genieten. Na een korte wandeling naar de bushalte, vervolgde ik de dag met een bustocht naar de Blue Grotto. Dit bestaat uit elke grotten in de zee, op een landtong in het zuidwesten van Malta. Na een misselijkmakende bustocht rakelings langs de kliffen, kwam ik daar aan. De buschauffeur reed keihard op de meest gevaarlijke plekken en soms zelfs met de deur nog open, erg bijzonder dus.

Bij de Blue Grotto kon je een boottochtje maken door alle verschillende grotten. In een klein bootje en een leuke gids maakte ik dit tochtje. De reusachtige grotten waren prachtig om te zien. Binnenin de grotten was het ijsblauwe water heel mooi om te zien, er groeide zelfs ook koraal. De gids vertelde leuke weetjes over de grotten en het was heerlijk om even uit te waaien op zee.
Na terugkomst dook ik nog even de souvenirwinkeltjes in en omdat de bus maar ééns per uur reed, als je mazzel hebt, besloot ik om op de speciaal aangelegde plateaus nog even te genieten van de zon en het mooie uitzicht. Op deze plek was vandaag de Franse invasie uitgebroken, om mij heen heb ik de hele middag niets anders gehoord dan Frans gepraat.
Nadat de bus er eindelijk was, ging de misselijkmakende tocht naar mijn overstapplek gewoon weer verder met dezelfde buschauffeur. Op de andere bus moest ik lang wachten en toen de bus eindelijk kwam, reed de buschauffeur ondanks ons gezwaai vrolijk door in een bijna lege bus waardoor ik nog een half uur langer kon wachten. Alles is hier mogelijk, blijkt maar weer en je moet vooral geen haast hebben.

Maandag begon alweer de derde stageweek. Eén van de dierenartsen had vakantie en een andere was ziek, waardoor het echt heel rustig was en we in de hele middag ongeveer twee klanten hebben gezien. Een mooi stageopdrachten-moment dus.
Hoe rustig als het gisteren was, zo druk en chaotisch was het vandaag. De mensen zijn hier goed in voordringen en iedereen kwam natuurlijk als eerste.
Toch was het leerzaam en het is natuurlijk leuker om lekker bezig te zijn dan om de hele middag voor je uit te staren omdat er maar iemand aanwezig moet zijn.

Tot zover mijn inspiratie en tot blogs maar weer!