De stijgende temperatuur en het zwemmen met dolfijnen!

Ondertussen is het alweer juni en stijgt de temperatuur op Malta alweer naar een hoogte van 30 graden en hoger. Rond het middaguur kun je beter niet buiten zijn want er is momenteel weinig wind waardoor het heel heet aanvoelt. Gelukkig is er in de dierenartspraktijk een goede aircovoorziening aanwezig wat het werken nog draaglijk maakt. Soms komen mensen zelfs alleen even binnen zitten om een beetje af te koelen van de hete buitenlucht.
De mensen weten het hier toch draaglijk te houden voor hun dieren want er is nog geen oververhit dier binnengeweest en er is niemand die zijn hond in de auto laat zitten als hij even weg is, iets waar men in Nederland nog een voorbeeld aan kan nemen.

Het absolute hoogtepunt van mijn belevenissen was het zwemmen met dolfijnen! Zondagochtend gingen we met z'n vieren naar het Meditteraneo Park van Malta, een soort dolfinarium waar ook zeeleeuwen, reptielen en vogels zitten. Mijn vader en ik hadden van tevoren gereserveerd en met een groepje van vijf Nederlanders en vier Italianen deden we met met het zwemprogramma. Eerst moesten we ons in onze wetsuits hijsen, wat al een hele opgave op zich was aangezien ze superstrak waren en niet echt comfortabel waren. Hierna moesten we ons douchen en gingen we naar de dolfijnen toe. In het zoutwaterbassin zaten twee dolfijnen die voor het zwemmen gebruikt werden, twee broertjes genaamd Pino en Nino.
Voor mij was het de eerste keer dat ik het water in ging met een wetsuit aan, dat was erg wennen. In twee groepjes mochten we verschillende kunstjes doen met de dolfijnen. Eerst moesten we kennismaken en daarna lieten ze iedereen verschillende kunstjes doen zodat de dolfijnen niet verveeld raakten. We mochten ze ook aaien, dat voelde echt heel appart net als een stuk rubber.
Hierna kregen we een zoen van de dolfijn, wat natuurlijk een leuk fotomoment was. Ik mocht de dolfijn natspetteren waarna hij mij ook terug natspetterde, echt heel grappig. Ook moest ik een rondje draaien in het water en zwaaien met mijn handen waarna de dolfijn precies hetzelfde terugdeed. Na diverse kunstjes kregen we nog de tijd voor een fotomoment met z'n tweeën. Na ongeveer een half uur was het alweer afgelopen, maar wat een gave ervaring was dat! Bedankt Malta! Het is lang geleden dat ik zoveel plezier heb gehad in een half uur tijd, het was het dus dubbel en dwars waard! Er zijn maar weinig plekken in Europa waar je dit kunt doen en het was eigenlijk toeval dat ik mijn stage op Malta zou doen, met een leuke bijkomstigheid als dit tot gevolg :)
Nadat we ons weer uit onze wetsuits hadden gewurmd, gingen we naar de presentatie van de zeeleeuwen wat ook mooi was om te zien. Een uur later was er een dolfijnenpresentatie waar zij mooie dingen lieten zien tegen een prachtige natuurlijke achtergrond van de Middellandse zee!
Na een rondje door het park en het ophalen van de foto's gingen we weer huiswaarts, het was ondertussen al behoorlijk warm geworden. Bij het appartement van mijn ouders bleven we nog even zonnebaden, zwemmen en na het avondeten gingen wij tweeën ook weer terug naar onze kamer.

Maandag was er alweer een nieuwe stageweek aangebroken, wat gaat de tijd toch snel hier. Het was niet heel druk waardoor ik nog even aan mijn stageopdrachten kon werken. Dinsdag was het wel heel erg druk, aan twee handen had ik even veel te weinig. Er stonden veel mensen aan de balie en ondertussen stopte de telefoon ook niet met rinkelen en hadden de dierenartsen ook hulp nodig. Helaas kon ik maar één telefoon tegelijk opnemen. Je leert hier wel multitasken en ondertussen word je Engels erg op de proef gesteld. Er kwam ook een Nederlandse dame op het spreekuur en daarna begon de dierenarts tegen me te praten in het Engels dus ik moest wel de hele tijd een knop omschakelen.
Vandaag was ook een vrij rustige dag zonder veel bijzonderheden.

Mijn inspiratie is alweer een beetje op dus tot blogs maar weer!

Nogmaals bedankt voor alle leuke reacties die jullie plaatsen, ik lees ze nog steeds met veel plezier :)

De derde stageweek en mijn functie als reisleider

De derde stageweek is alweer ten einde. Het was een erg warme week maar gelukkig stond de airco in de praktijk aan. Deze week kwamen er een aantal ochtenden sollicitanten meelopen om te proeven aan het werk. Het is moeilijk om nieuw personeel te vinden omdat er maar weinig gekwalificeerde dierenartsassistenten op het eiland zijn.
Ik moest de uitleg over het computersysteem geven en uitleggen hoe het wegwerken van de orders gaat. Woensdagochtend was het heel rustig maar dan heb je wel meer tijd om gezellig te kletsen met de klanten en de dierenartsen (lees: het verbeteren van de talenkennis ;)

Donderdag was wel een drukke dag. Er waren veel praktijkgevallen en het was erg chaotisch omdat iedereen op hetzelfde moment binnenkwam. Toch lukte het wel om het inloopspreekuur in goede banen te leiden, wat wel een goed gevoel geeft. Er was een interessante operatie van een navelbreuk van een kitten. Jonge dieren komen heel snel bij van de narcose dus het is altijd lastig maar wel belangrijk om ze goed te verdoven. Voor het personeel hier was dat dan ook een uitdaging.

Donderdagmiddag kwamen mijn ouders en zus aan op Malta. In de avond hebben we gezellig bijgekletst en gegeten in de haven van Msida met het mooie uitzicht op alle bootjes. De zon was wederom heerlijk vandaag.
Vrijdag was geen leuke dag want ik werd wakker met een gezwollen oog van een muggenbeet en ik had keelpijn en mijn stem was weg. Ik ben altijd al aantrekkelijk geweest voor muggen, geen idee waarom maar ze prikken altijd op de meest onmogelijke plekken. Daarom heb ik de helft van de ochtend doorgebracht in de keuken met een zak diepvriesaardappels op mijn oog, het zag er echt niet uit.
De rest van de dag heb ik maar rustig aan gedaan op bed en heb ik wat aan mijn stageverslag gewerkt.

Zaterdag heb ik voor reisleider gespeeld en zijn we met z'n vieren naar de oude hoofstad Mdina geweest en zijn we met het toeristentreintje geweest. De zon was weer heerlijk en het uitzicht was mooi, een geslaagde dag dus! Iedereen was tevreden over mijn rondleiding dus mocht ik ooit aan een carrièreswitch denken dan weet ik wat ik kan gaan doen ;)

Tot zover weer mijn inspiratie en tot blogs maar weer!

Het proeven van de Maltese keuken en mijn trip naar Malta's Lands End

Na een korte en rustige stageochtend, vertrok ik met de bus richting de voormalige Maltese hoofdstad Mdina. Een klein stadje, gelegen op een heuvel en geheel ommuurd. Met een mooie stadspoort en een brug heb je het idee dat je over een ophaalbrug een kasteel binnenloopt. Deze stad is de enige plek op Malta waar een toeristentreintje rondrijdt, waar ik de middag dus ook mee begon. De laatste trein zou om vier uur vertrekken maar om drie minuten voor vier was ik de enige die stond te wachten. De trein zou pas gaan rijden bij minimaam vier toeristen. Om één minuut voor vier kwamen er gelukkig nog een paar Nederlanders die ook mee wilden, Dus saved by the bell, aangezien de toeristen kwamen toen de bestuurder de toeter van de trein geluid liet maken. Het was een leuk ritje door Mdina, Mtarfa en Rabat (de voorsteden van Mdina). Helaas kon de trein niet in de binnenstad komen dus daar ben ik op eigen houtje nog even naartoe gegaan. Als een echte toerist begon ik mijn wandeling bij het VVV. De eerste bezienswaardigheid was (natuurlijk) een kerk. Van binnen erg mooi en voor de kunstkenners: het is een gebouw uit de tijd van de barok. Op het grote plein voor de kerk staat een typische rode telefooncel, uit de tijd van de Engelse overheersing.
Toen ik mijn wandeling vervolgde, liep ik langs de stadsmuur waar je via een verhoogde straat overheen kon kijken. Dat levert een prachtig vergezicht op over het Maltese platteland. Nu begreep ik ook waarom deze plek zo'n belangrijke rol speelde in de oorlogen: je kan heel ver kijken en verscholen achter de stadsmuur ziet niemand je. De huizen in de stad waren erg oud en veelal hadden ze mooi gedecoreerde gevels. Echt een gezellig oud stadje, een beetje vergelijkbaar met Hattem.

Toen ik de stad wel gezien had, stak ik de straat over en liep ik meteen Rabat binnen. Het enige aan deze stad wat mooi was, vond ik de kathedraal. Voor de rest waren er geen oude gebouwen en viel er niet veel te zien.
Omdat het al zes uur was, liep ik weer terug naar Mdina, waar op dat moment het Internationale Food Festival werd gehouden. Er stonden allerlei tafels waar eten werd bereidt uit diverse landen en windstreken en waar je voor een klein bedrag een lekkere maaltijd kon krijgen. De geur van verse paëlla en de pittige kruidenlucht van de Chinese tafels, zorgde wel voor veel eetlust bij iedereen. Er was ook een tafel waar allerlei Maltese gerechten werden bereid en voor zeven euro kreeg je een bord vol met delicatessen. Dat besloot ik te proberen, het was lekker maar wel heel aparte combinaties van ingrediënten.
Het had veel weg van de Marokkaanse keuken met een Frans en Italiaans tintje, zoals de vele olijven en het brood met tomatenpesto.

Nadat ik volgegeten was, nam ik de bus weer terug naar mijn kamer. Omdat ik blijkbaar aan de verkeerde kant van de weg stond en er meerdere bussen reden met dezelfde nummers en verschillende bestemmingen, was ik iets later dan gepland weer thuis. Ook besloot de buschauffeur dat hij geen zin had om bij mijn halte te stoppen waardoor ik dus weer moest wachten op de bus terug. Maar ach, zo gaat het Meditteraanse leven nou eenmaal, niemand maakt zich druk.

Zondag heb ik mijn plannen iets veranderd, aangezien ik gepland had om naar het strand te gaan, maar het was buiten erg bewolkt. Daarom besloot ik naar de westkust af te reizen, wat bekend staat om de ruige klifkusten en de grotten. Vanwege een filmopname was de weg gedeeltelijk afgesloten en moest ik het laatste stuk klimmen. Langs de filmset zag ik dat iedereen zeer druk bezig was met koffiedrinken.
Ondertussen kwam de zon wel tevoorschijn en werd het toch erg warm. Na een korte klim werd mijn inspanning beloond: een prachtig panoramisch uitzicht over de Middellandse zee. Het water was prachtig blauw en in alle rust kon je er heerlijk van de zon en het uitzicht genieten. Na een korte wandeling naar de bushalte, vervolgde ik de dag met een bustocht naar de Blue Grotto. Dit bestaat uit elke grotten in de zee, op een landtong in het zuidwesten van Malta. Na een misselijkmakende bustocht rakelings langs de kliffen, kwam ik daar aan. De buschauffeur reed keihard op de meest gevaarlijke plekken en soms zelfs met de deur nog open, erg bijzonder dus.

Bij de Blue Grotto kon je een boottochtje maken door alle verschillende grotten. In een klein bootje en een leuke gids maakte ik dit tochtje. De reusachtige grotten waren prachtig om te zien. Binnenin de grotten was het ijsblauwe water heel mooi om te zien, er groeide zelfs ook koraal. De gids vertelde leuke weetjes over de grotten en het was heerlijk om even uit te waaien op zee.
Na terugkomst dook ik nog even de souvenirwinkeltjes in en omdat de bus maar ééns per uur reed, als je mazzel hebt, besloot ik om op de speciaal aangelegde plateaus nog even te genieten van de zon en het mooie uitzicht. Op deze plek was vandaag de Franse invasie uitgebroken, om mij heen heb ik de hele middag niets anders gehoord dan Frans gepraat.
Nadat de bus er eindelijk was, ging de misselijkmakende tocht naar mijn overstapplek gewoon weer verder met dezelfde buschauffeur. Op de andere bus moest ik lang wachten en toen de bus eindelijk kwam, reed de buschauffeur ondanks ons gezwaai vrolijk door in een bijna lege bus waardoor ik nog een half uur langer kon wachten. Alles is hier mogelijk, blijkt maar weer en je moet vooral geen haast hebben.

Maandag begon alweer de derde stageweek. Eén van de dierenartsen had vakantie en een andere was ziek, waardoor het echt heel rustig was en we in de hele middag ongeveer twee klanten hebben gezien. Een mooi stageopdrachten-moment dus.
Hoe rustig als het gisteren was, zo druk en chaotisch was het vandaag. De mensen zijn hier goed in voordringen en iedereen kwam natuurlijk als eerste.
Toch was het leerzaam en het is natuurlijk leuker om lekker bezig te zijn dan om de hele middag voor je uit te staren omdat er maar iemand aanwezig moet zijn.

Tot zover mijn inspiratie en tot blogs maar weer!

De verhuizing naar mijn nieuwe kamer en het einde van de tweede stageweek

De eerste stageweek is alweer bijna ten einde, alleen morgenochtend nog even stage lopen en daarna is het alweer weekend.
Woensdag was een drukke stagedag met twee interessante spoedgevallen. Na een drukke ochtend en twee operaties ’s middags kwam er een spoedgeval van een mopshond die al heel lang weeën had maar er kwam niets uit. De dierenarts besloot een keizersnede en sterilisatie te doen omdat de hond de vorige keer ook al bevallen was met een keizersnede. Tijdens de bloederige operatie haalde de dierenarts er drie pups uit. Ik moest helpen met de pups aanpakken en ze droog wrijven. Helaas waren er twee pups dood maar de derde pup die ik in mijn hand had overleefde het gelukkig wel. Het was een fijn gevoel dat we toch nog een pup en de moeder hadden kunnen redden en natuurlijk was het erg aandoenlijk om zoiets kleins en kwetsbaars in je hand te hebben.

Hierna moest de operatiekamer grondig schoongemaakt worden en toen ik klaar was met het schoonmaken van alle instrumenten, kwam er een tweede spoedgeval binnen dus werd alles weer vies. Ditmaal was het een plaskater, eigenlijk een verwarrende naam want het gaat dan om een kater die niet meer kan plassen door blaasstenen die voor de opening zitten. Na een heel gepruts lukte het de dierenarts om de steentjes weg te krijgen en spoot er direct een straal urine door de kamer heen, ik kon nog net op tijd aan de kant springen.
Daarna moest alles weer schoongemaakt worden dus uiteindelijk stond ik pas om half zeven buiten. Dan ervaar je gelijk dat je geen 9 tot 5-vak hebt gekozen.

’s Avonds moest ik ook nog de boel inpakken en verhuizen naar een andere kamer op een andere verdieping. Het is een lekkere ruime tweepersoonskamer met veel licht. Deze verdieping deel ik met twee Italianen en een Fin, die laat ik het netjes zeggen niet altijd even opgeruimd zijn. Toen ik aankwam heb ik maar direct de keuken schoongemaakt.

Donderdag was wederom een leerzame dag. Er was een operatie van een hond met een gebroken poot die met een pin gezet moest worden. De dierenarts ging aan de slag met de boormachine en ijzerdraad en gedurende deze operatie kon ik mijn Latijnse kennis van de botnamen weer even opfrissen. Gelukkig hebben we dat op school pas geleden nog herhaald.
In de avond was er in de loods van Royal Canin een seminar voor dierenartsen en assistentes waar ik ook voor was uitgenodigd. Ik kon met een van de assistentes meerijden die hier in de buurt woont. Het thema was dieetvoeding en castratie wat voor mij erg goed aansloot bij het vak dieetvoeding dat we pas geleden op school hebben gehad. Er was een professor-dierenarts van een Frans bedrijf te gast die een interessant verhaal had over de marketing van dieetvoeding en soorten dieetvoeding voor na een castratie. Ik was erg verrast dat een Fransman zo goed Engels kan.
Na een presentatie van een uur, kwam de hond van de professor de presentatie onaangekondigd afsluiten door met zijn speelgoedbot op het podium te klimmen wat erg goed was voor de sfeer.
Na het seminar was er nog een hapje en een drankje waarna we weer naar huis gingen.

Vandaag was een rustige dag wat ook wel een keer lekker is. Daarom ging ik weer met mijn schoolopdrachten verder.
Morgenochtend moet ik nog een paar uur stage lopen en daarna ga ik lekker genieten van een welverdiend weekend en een uitstapje maken naar de voormalige hoofdstad van Malta en natuurlijk lekker genieten van het mooie weer!

Tot blogs maar weer!

Mijn zondagse bezoek aan de kerk van Mosta en twee leuke stagedagen

Mijn blog begin ik dit keer met een bedankje aan degenen die allemaal reageren op mijn blogs, ik lees jullie reacties met veel plezier en ik vind jullie interesse erg leuk! Tot nu toe is het me niet gelukt om op de reacties te reageren, dus daarom doe ik het even via deze weg!

Afgelopen zondag heb ik een bezoek gebracht aan de Rotunda kerk van Mosta, een redelijk grote stad ten noordwesten van Valletta. De kerk is ook echt het enige wat er in deze stad te zien is aangezien het voor de rest alleen een belangrijk verkeersknooppunt is. Alleen al van buiten valt de kerk enorm op vanwege zijn enorme omvang. De Maltezers zijn in 1833 begonnen met het bouwen van de kerk en pas in 1860 was hij klaar. Als je één stap naar binnen zet dan begrijp je precies waarom. Malta is een Rooms-Katholiek land en dat betekent natuurlijk dat de kerken vol zitten met pracht en praal. De ramen zijn allemaal van glas in lood en de grote koepel bestaat uit mozaïek. De kerk is volledig gewijd aan Maria en staat ook vol met beelden. Van buiten bestaat de kerk uit zes Romeinse zuilen en twee mooie torens. Nog een leuk weetje: de koepel heeft een diameter van 39,6 meter en is daarmee de op drie na grootste koepel van Europa, na Londen, Rome en Gozo. Een ander interessant feit is dat de kerk in 1942 geraakt werd door twee Duitse bommen, die afketsten op de koepel en niet ontploften waardoor het leven van veel kerkgangers bespaard bleef. Een andere bom ging wel door de koepel heen maar wonder boven wonder ontplofte deze ook niet.

Verder heb ik weer twee leuke en leerzame stagedagen achter de rug. Maandag ben ik vooral bezig geweest met mijn stageopdrachten, dat moet helaas ook gebeuren. De helft van de dag heb ik doorgebracht in de apotheek met een medicijnopdracht. Iets wat nog wel leuks was, was dat ik de dierenarts mocht helpen met het geven van een intraveneuze injectie (vena = ader) en ik mocht ook een subcutaan (onderhuidse) infuus aanleggen bij een Siameze kat die erg verzwakt was door haar periode van krolsheid. Door het vocht toe te dienen, knapte de kat al erg op wat natuurlijk leuk was om te zien.
Ook was er gisteren een blaasecho van een kat die al heel lang aan de medicijnen en een blaasdieet zat. De kat had blijkbaar geen zin in de echo want vlak voordat we de echo gingen maken, plaste ze haar blaas leeg waardoor deze niet meer te zien was op de echo. Daarom kreeg ze ook een onderhuids infuus met vocht zodat de blaas zich na verloop van tijd weer ging vullen. Ik vind het moeilijk om dingen goed te zien op een echo maar dan is het juist goed om dit een keer te oefenen.

Vandaag was wederom weer een interessante dag. Het begon met de röntgenfoto's van een labrador waar ik bij meehielp. De hond moest ook gecastreerd worden en een bloedonderzoek hebben. Omdat de hond toch onder narcose was, mocht ik van de dierenarts oefenen met bloed prikken, wat mij goed uitkwam aangezien we dat voor school ook gedaan moeten hebben. Ik dacht dat het makkelijk was maar ik heb me er lelijk in vergist want uiteindelijk heb ik de ader niet kunnen vinden, terwijl de dierenarts meteen in één keer raak prikte. Daaruit blijkt dat ik nog maar eens moet gaan oefenen, want oefening baart tenslotte kunst. Ik vind het leuk dat je hier veel kansen krijgt om dingen te ervaren die je in Nederland nooit zou doen, daar ga ik dus mooi van profiteren zolang ik hier ben.

Verder was er vandaag een hond die moest bevallen in de praktijk, de vorige bevalling ging met een keizersnede dus wou de dierenarts de hond deze keer goed in de gaten houden. Ik heb de eerste weeën gezien en de geboorte van de eerste pup, wat natuurlijk superleuk is. Uiteindelijk zijn er drie gezonde pups geboren, maar die geboortes heb ik niet gezien omdat ik hetzelfde moment mocht oefenen met bloedprikken en je hebt natuurlijk niet eeuwig de tijd aangezien de hond alweer aan het bijkomen was van de narcose.
Ook hebben de dierenartsen mij uitgenodigd om donderdagavond te komen naar het seminar dat in de praktijk georganiseerd wordt door Royal Canin voor dierenartsen en dierenartsassistenten, wat natuurlijk erg goed is voor mijn Engels en iets leren over het leukste vak dat er bestaat is natuurlijk altijd mooi meegenomen ;)

Alles bij elkaar waren het dus interessante dagen en ik heb er helemaal geen spijt van dat ik hierheen ben gegaan. Van onze school was er nog niemand op dit bedrijf geweest, dus het was een sprong in het diepe maar ik ben blij met de mazzel die ik heb gehad!

Morgen verhuis ik naar de andere kamer die een verdieping lager zit, die gasten gaan vandaag naar huis. Dat wordt dus een avondje spullen verhuizen.
Het weer is verder niet echt bijzonder, erg is weinig wind en er zijn veel wolken en toch is het warm wat het dus erg benauwd maakt. Eind van de week wordt het gelukkig beter!

Tot blogs maar weer!

Het einde van de eerste stageweek en mijn tripje naar Valletta

De eerste stageweek is alweer voorbij gevlogen. Tijdens het ochtend inloopspreekuur was het elke dag weer druk. Soms was het erg lastig communiceren want er waren een aantal oudere mensen die geen woord Engels spraken en alleen maar in het Maltees of Italiaans tegen mij bleven praten. Zo ver reikt mijn talenkennis nou net niet, maar gelukkig kwamen de assistentes en de dierenartsen mij helpen als er een taalprobleem was.
Op mijn beurt hielp ik hen weer met vertalen van de gebruiksaanwijzing van de Franse en Nederlandse medicijnen. Als dit geen multiculturele stage is dan weet ik het ook niet meer ;)

Ook heb ik al enkele keren meegeholpen met voorbereiden en de nazorg bij de operaties. Ik heb al een aantal interessante praktijkgevallen gezien, je maakt hier echt vanalles mee. Deze week was er zelfs een gewonde egel in de opname die iemand buiten gevonden had. Egels zijn op Malta een beschermde diersoort omdat er maar weinig van zijn. Veel worden er aangereden door het langsrazende verkeer en sommigen worden verlaten door hun moeder. Helaas heeft deze egel het niet gered.
Ook moest ik deze week helpen met het archiveren van alle onderzoeksuitslagen van bloedonderzoek en registraties van de microchips, dat gaat hier op een net iets andere manier dan in Nederland.

Vrijdag was de dierenarts jarig dus kregen we taart, wat hier ook een beetje een traditie is. De stroopwafels die ik had meegenomen uit Nederland vielen hier erg goed in de smaak. Het woord 'stroopwafel' is hier ook ongeveer het enige Nederlandse woord dat ze hier kennen.
Aan het eind van de middag kwam er een zwarte labrador met de naam Ricky op het spreekuur, die er hetzelfde uitzag en toevallig ook precies dezelfde naam had als onze eigen labrador.

Vandaag had ik weekend en omdat het nog niet zo heel warm is, ben ik vandaag naar de hoofdstad Valletta geweest. Mijn eerste blunder met de bussen hier beleefde ik vanochtend door in de verkeerde bus te stappen waardoor ik ongeveer anderhalf uur later dan nodig was, in Valletta aankwam. De bussen hier rijden niet heen en terug zoals in Nederland maar ze rijden rondjes langs de verschillende plaatsen. Aangezien Valletta ongeveer een halfuur van mijn kamer af ligt, begon ik argwaan te krijgen toen ik al driekwartier in de bus zat. Maar toch was het een mooie tocht en heb ik voor het eerst het mooie blauwe zeewater van de Middellandse Zee hier gezien.

In het begin van de middag arriveerde ik dus na een bustocht van twee uur eindelijk in Valletta. Ondertussen was het al aangenaam warm geworden en begon ik mijn trip door de stad bij het VVV. Gelukkig is Valletta een heel erg lineaire stad, de straten lijken gewoon met een lineaal te zijn ingetekend waardoor ik niet verdwaalde. De gebouwen in Valletta zijn erg oud maar de architectuur is erg mooi en statig. Eerst belandde ik bij het grootste fort van de stad, dat gebruikt werd tijdens de Franse Revolutie en de Eerste Wereldoorlog. Valletta ligt op een landtong in zee waardoor je heel ver kan kijken, het uitzicht was er prachtig. Malta is echt een burchteneiland en heeft veel weg van het riddertijdperk.

Ook ben ik langs enkele kerken gelopen wat hier op Malta niet zo moeilijk is aangezien het land in totaal ongeveer 365 kerken heeft. De grootste kerk van Malta heb ik ook gezien, die ook goed zichtbaar is op de skyline van de stad. De president van het land woont ook in Valletta in een groot paleis dat veel weg heeft van de Griekse bouwstijl met de welbekende zuilen, een erg mooi gebouw dat in het hart van de stad ligt. Verder zijn er veel leuke winkeltjes met moderne merken maar ook knusse streekwinkeltjes.
Aan het einde van de middag ben ik naar het andere gedeelte van de landtong geweest waar de oudste traditie van Valletta nog steeds in stand wordt gehouden, namelijk de Saluting Battery. Vanaf de Middeleeuwen stonden op deze strategische plaats de kanonnen van het leger opgesteld voor het beschermen van de stad en voor het groeten van passerende schepen. Vandaag de dag wordt er nog steeds twee keer per dag een kanonschot gegeven, wat erg leuk is om te zien.

Alles bij elkaar is Valletta een erg mooie stad en zeker de moeite waard om een keer te zien.De foto's volgen zo spoedig mogelijk!

Tot het volgende blog maar weer!

It's raining cats and dogs!

Gisteren was het dan zover, mijn eerste stagedag bij de dierenkliniek in San Gwann. Zondag had ik alvast de route verkend om maandag niet te verdwalen. Ik verdwaalde dan ook niet maar kwam wel te laat omdat de bus maar liefst anderhalf uur vertraging had. Of zoals de busmaatschappij zegt: oh yeah sorry we are a little delayed (we hebben een beetje vertraging). In het half uur dat ik bij de halte stond, heb ik elke buslijn voorbij zien komen behalve de mijne natuurlijk. Ik zag het niet zitten om nog een uur langer te wachten dus heb ik op aanraden van een aardige voorbijganger een andere bus genomen en heb ik het laatste stuk gelopen. Omdat het stagebedrijf bergopwaarts is gelegen, was dat nog een aardige klim. Dat was niet ideaal aangezien het pijpestelen regende of op z'n Engels gezegd, it's raining cats and dogs!
Doordat de afwatering hier zeer primitief is en er heel veel bergen zijn, loopt het water als een lavastroom door de straten. Gegarandeerd natte sokken dus!
Wij als Nederlanders zijn natuurlijk wel wat regen gewend maar zo bijzonder als dit heb ik het nog niet vaak gezien.

Na een tocht van een uur kwam ik dan eindelijk op mijn stageplek aan. Gelukkig was het personeel erg aardig en werd ik hartelijk ontvangen. Eerst kreeg ik een rondleiding door de kliniek, het is tamelijk klein maar ze hebben wel bijna alle voorzieningen die ik gewend ben. Meteen werd mij uitgelegd hoe de computer werkt zodat ik gelijk al wat klanten kon helpen. Er zijn momenteel erg weinig assistentes aanwezig aangezien er twee net gestopt zijn en één assistente haar been heeft gebroken. Ze konden mijn hulp dus goed gebruiken.
Hier doen ze nog aan inloopspreekuren dus sommige momenten is het erg chaotisch. 's Middags waren er een paar operaties dus ik kon al gelijk meekijken. Deze gaan erg anders dan de Nederlandse manier, laat ik dit maar de Mediterraanse manier noemen zonder steriele handschoenen en mutsjes. Toch is het erg interessant om alle verschillen een keer mee te maken.
Wat mij ook opviel is dat er hier in de apotheek ook Nederlandse medicijnen aanwezig zijn die ik nog herken van mijn vorige stage. Op het gebied van taal kunnen het personeel en ik elkaar dus goed helpen. De verpakkingen zijn in allerlei talen geschreven dus de talenknop moet regelmatig omgeschakeld worden, wat natuurlijk best goed is. Ik had niet verwacht dat ik hier ook mijn Frans kon opkrikken.

Gisteren waren er ook kittens gebracht die met de fles gevoerd moesten worden, dat was heel leuk om te doen.
De dierenartsen en assitentes zijn erg aardig, spreken goed Engels en ze zijn heel relaxt. Ook zijn ze erg behulpzaam en komen meteen aangesneld om voor tolk te spelen als ik sommige oudere klanten wil helpen die alleen maar Maltees spreken. Dat is een taal waar ik geen touw aan vast kan knopen, alhoewel je er soms wel Engelse en Franse woorden in hoort.
Bijna al het personeel komt uit andere landen vandaan omdat er op Malta geen studie diergeneeskunde is, wat mijn stage al bij al dus erg mutlicultureel maakt.

Vandaag was het erg lekker weer maar desondanks kwam de bus weer niet opdagen. Daarom nam ik maar weer de andere bus. In de praktijk was het ondanks de warmte goed vertoeven aangezien ze een airco hebben en het gebouw helemaal wit is waardoor de warmte enigzins buiten blijft. Het is hier ook niet klef warm door de verkoelende eilandwind. Het was 27 graden maar daar merkte ik maar weinig van.
Vandaag heb ik weer meegeholpen bij het inloopspreekuur en heb ik spierballen gekweekt bij het uitpakken van de bestellingen.
Er waren weer operaties gepland waar ik ook bij mocht helpen. Het was dus een drukke maar leuke stagedag. Helaas was mijn humeur weer gedaald toen ik op de terugweg een uur op de bus heb moeten wachten.
Vanaf nu heb ik mij voorgenomen om in Nederland niet meer te gaan klagen over het openbaar vervoer want het kan dus altijd erger.

Ik zal met de foto's aan de slag gaan dus deze kunnen jullie binnenkort terugzien!

Tot zover mijn belevenissen van de afgelopen dagen en tot blogs maar weer!

Achter, ehm nee boven de wolken schijnt de zon (en op Malta meestal ook)!

Op zaterdagochtend om klokslag half 10 kwam ik samen met mijn oma met de trein aan op Schiphol na enige treinvertraging, het zal ook weer eens niet ;) Na de nodige zaken geregeld te hebben, kwamen we na een lange wandeling bij de incheckbalie van Air Malta aan. Mijn koffer was 300 gram te zwaar maar gelukkig deden ze daar niet moeilijk over. Nadat ik ingecheckt was, moesten we nog het halve vliegveld over naar de gates van B. Hier namen we afscheid en vertrok ik naar de douane. Ik moest mijn boardingpass scannen maar die gaf steeds een error melding dus mocht ik via de speciale 'vip' rij naar de douane toe. Natuurlijk werd ik weer uit de rij gehaald om gefouilleerd te worden, blijkbaar zie ik er nog steeds verdacht uit ;)

Vol goede moed ging ik richting de gate, want wat is er nou leuker dan uit Nederland vertrekken in de regen, wetende dat je over een paar uur lekker in de zon zit? Omdat ik nog twee uur moest wachten, ging ik nog even in de winkeltjes kijken. Een half uur voor vertrek mochten we boarden en ik had gelukkig een stoel bij het raam. Omdat de rij in de slurf zo lang was, sprak ik nog twee Nederlanders die op vakantie gingen naar Malta en die waren erg geïnteresseerd in mijn komende stage.

Na een vlucht van ongeveer twee en een half uur en veel turbulentie, landden we op het zonnige Malta. Al vrij snel had ik mijn koffer van de bagageband en ging ik naar de aankomsthal waar de taxichauffeur me stond op te wachten. De taxirit naar mijn appartement was het allereerste avontuur van komende periode. Na een blunder gemaakt te hebben door bijna rechts in te willen stappen (hier rijden ze aan de linkerkant van de weg, wat ik even vergeten was), begon een wilde taxirit van ongeveer 10 minuten. Al vrij snel kwam ik erachter dat er in Malta geen verkeersregels bestaan of dat deze met een korreltje zout worden genomen. Wie het hardst rijdt en het hardst toetert heeft hier altijd voorrang en verkeerstekens, tsja sorry maar die hebben we even niet gezien ;) Ook heb ik gedurende deze rit mogen ervaren hoe het voelt om met een snelheid van meer dan 50 km/u over een rotonde te rijden en dat was niet erg prettig.
Gelukkig kwamen we wel levend aan bij het appartement. Mijn kamer is helemaal boven dus ik moest acht trappen op naar boven met mijn zware koffer waardoor mijn spierkracht wel even op de proef werd gesteld. Over tien dagen krijg ik een andere kamer die wat meer beneden is, wat ook wel fijn is. Nu zitten daar nog andere gasten in.

Nadat ik mijn koffer had uitgepakt, ging ik snel wat boodschappen halen bij de Lidl die lekker om de hoek zit. Hierna ben ik aan de slag gegaan met de wifi aansluiten wat op mijn laptop wel gelukt is maar mijn mobiel heeft er geen zin in, dus de eerste foto's houden jullie nog tegoed!

Na het avondeten heb ik even een dvd'tje gekeken en een kop thee gedronken met de gastvrouw. We hebben gezellig gekletst over Malta, over mijn studie en over Nederland. Ze is bezig met een trip te plannen naar België en Nederland in augustus, dus ik kon ons mooie kikkerlandje nog even promoten door wat tips te geven. Ook kon ik gelijk mijn Engelse kennis activeren, want meer dan een uur lang Engels praten is wel vermoeiend maar gelukkig spreken ze hier erg goed Engels. Wat misschien een leuk weetje is: de mensen hier zijn tweetalig, naast Engels spreken ze ook Maltees. Het Maltees is een taal dat samengesmolten is van het Arabisch, Italiaans, Spaans en Frans. Maltees is de enige Cyrilische taal dat in gewone letters wordt geschreven in plaats van de krullende Arabische letters die we normaal zien.

Wel is het voor mij even wennen dat het leven hier al om 6 uur 's ochtends begint, hier in huis maar ook op straat. Dat komt doordat het in de zomer zo warm is en de mensen dus om 12 uur een siësta houden. Alle straatwerkers en hoveniers beginnen al om 6 uur omdat het 's middags gewoon te warm is om buiten te werken. Ook is de straat hier vrij druk en hoor je veel lawaai omdat iedereen zo hard rijdt. Vandaag heb ik ook al minstens 30 sirenes voorbij horen komen, wat ik erg opvallend vind voor zo'n klein eiland.

Gisteren had ik dus een erg korte nacht dus het is hier het beste om hetzelfde ritme aan te houden als de locals, dan heb je nog de beste nachtrust. Vroeg naar bed en vroeg opstaan is hier de cultuur en ik weet nu precies waarom.
Vanochtend heb ik alvast de busroute naar mijn stageplek uitgezocht. De bushalte is op een mooi plein vlakbij de haven met oude Malteze vissersboten, wat er in de zon erg idyllisch uitziet. Hier heb ik nog even lekker genoten van de zon. De huizen zijn hier heel erg oud en in sommige opzichten hebben de buurten hier iets weg van het oude Marokko.
Helaas was het de hele middag bewolkt en maar 21 graden, dus ben ik maar niet naar het strand geweest. Hopelijk krijg ik daar komende week nog even de kans voor.

Iets dat wel lastig is, is dat er in het dagelijkse leven meerdere talen gebruikt worden. Alle straatnamen zijn in het Maltees, alle verpakkingen in de supermarkt zijn in het Italiaans en de stopcontacten en het verkeer zijn hier helemaal op zijn Engels geregeld (behalve de verkeersregels dan ;). Ik had het idee om een keer een fiets te huren maar dat is hier levensgevaarlijk. Mensen rijden hier heel hard, houden zich niet aan de regels, rijden aan de andere kant van de weg en er is geen enkel fietspad op het eiland. Gelukkig is de bus een goed alternatief want het is spotgoedkoop en je kunt bijna overal komen.

Morgen is dus mijn eerste stagedag, waar ik best zin in heb. Volgens de gastvrouw hebben ze er een echte eiland mentaliteit, wat wel prima bij mij past.
Tot zover mijn inspiratie voor mijn eerste blog dus to blogs maar weer!